Beste Freek, nee dat is geen goed begin

Lieve Freek, want als iets je wel typeert, dan is het wel dat je Lief was.

Ja, dat zeggen we niet makkelijk als mannen tegen mekaar, maar lief was jij Freek. Gelukkig heb ik dat nog bij mijn laatste bezoek tegen jouw kunnen zeggen.

Zo dat is er uit

Het zal de hier aanwezigen niet verbazen dat ik heb je leren kennen omdat ik iemand zocht om een moeilijk timmerklusje gedaan te krijgen. Namelijk aan mijn huis aan de rotterdamseweg 27-29 zaten en zitten nog steeds boven de voordeuren twee gebogen houten smalle afdakjes die kuis verrot waren en die dus vervangen moesten worden.

Leen karsdorp, ook een vervende bevriende klussenaar wist wel iemand. En na het maken van een afspraak  stond je voor mijn deur, met je overzichtelijke gereedschapkist, wat mij veel vertrouwen gaf.

Vanaf dat moment zo een 26 jaar geleden zijn wij elkaar niet meer uit het oog verloren, en ben je steeds nadrukkelijker een onderdeel van mijn leven geworden.

Na deze boogjes volgde vele klussen, zoals het monumentale pand aan de havenstraat in Rotterdam De mooie schuur die we bouwden voor een hovenier, met daarboven een atelier, in Capelle aan de Ijssel. Een aparte uitbouw aan een woonhuis in Spijkenisse. Het veranderen van de bouwval de “vijverschie” in wat het nu is: een prachtige historische boerenhoeve enz.enz. Tijdens al deze klussen heb ik veel van je geleerd. Onder andere dat je regelmatig moet pauzeren, dat was toen nog niet echt mijn sterke kant.

Dus strikt 11 uur koffie, waar de term “Koffie Loopt?” vandaan komt. Iedereen die met Freek gewerkt heeft in de laatste 20 jaar kennen deze kreet, “Koffie loopt?” en denken daarbij allemaal aan jouw, dat mannetje met op latere leeftijd zo een eigenwijs staartje. Let wel het is niet “koffie loopt.” Maar “koffie loopt?” Het vergt enige jaren om dit met de juiste tongval te zeggen.

De tweede pauze was natuurlijk de lunch. Dat moest toch eigenlijk altijd rond 1 uur beginnen. Daarbij gebruikten wij soms wel eens wat vreemd bestek. Ik zie ons nog in het zonnetje zitten bij de uitbouw in Spijkenisse, waarbij we de broodjes sneden met een handzaag en jij een soort stopverfmes te voorschijn toverde waarmee we de boter smeerde. En een lol wat we dan hadden als twee jongentjes, van toen, bijna vijftig en zestig jaar.

Veruit de belangrijkste pauze was uiteraard altijd dat biertje na het werk. Over dat biertje na het werk wil ik nu niet uitweiden dat zou een avondvullend programma worden.

Er zijn nogal wat termen en oneliners die niet alleen mij, maar ook vele andere direct aan jouw zullen doen denken. Ik kan er slechts een paar noemen onder andere door de beperkte tijd maar toch omdat er een aantal op of over het randje zijn.

Om te beginnen het “Houhouwertje”, ja wat is dat. Een ieder die met Freek gewerkt heeft weet direct wat daarmee bedoeld wordt. Laat ik het proberen uit te leggen. Het is zoiets als een latje ergens aan vast maken waar je dan even een uiteinde van de balk op kon leggen, zodat je aan de andere kant wat kon afschrijven of afzagen. In zulke truckjes was je een kanjer

Ook een goede oneliner was “Streven naar 100, genoegen nemen met 90” die je regelmatig uitte bijvoorbeeld als ik iets gemaakt had, maar vond dat ik het mogelijk iets beter had kunnen doen.

Zo wie zo is dat een mooie wijsheid om door het leven te gaan “Streven naar 100 genoegen nemen met 90”

Toch eentje die richting ontoelaatbaar gaat:

Als iemand met iets nieuws aan kwam bijvoorbeeld een nieuwe lijmsoort of iets dergelijk, waardeerde jij dat meestal met “Oh dat lijkt me goed spul voor je …..”

Oh ja toch nog een. Tijdens het luisteren naar het nummer Imagine van John Lennon kwam de volgende naar boven.

Tijdens al die jaren praat je over van alles en nog wat. Als het over geloofskwesties ging eindigde het meeste in de volgende korte tweespraak.

“Freek jongen we kunnen lang en kort lullen, maar ik ben gedoopt en jij niet dus ik zit goed als ik straks daarboven bij de poort sta”, waarop Freek altijd zei “Ik ga niet eens naar die poort, ik ga naar de hel want daar zitten de gezelligste mensen.” Freek je had het niet zo op religies. Mocht er toch een hemel en een hel zijn, weet ik wel zeker waar jij naar toegebracht wordt of je nu wil of niet maar het wordt toch echt de hemel.

De meest intensieve periode was natuurlijk de tijd waarin ook jij een belangrijke rol speelde bij het avontuur de Vijverschie.

In 1997 had ik het in mijn hoofd gezet om een boerenhoeve te kopen en deze te renoveren. Voordat ik de definitieve beslissing nam om dit te gaan doen ben ik met jouw langs boerenhoeve gereden. In eerste instantie schrok je wel van deze ruïne maar je zag wel aan mijn kop dat ik verliefd was op deze plek en dat een waarschuwing om hier niet aan te beginne zinloos was.

Dit was in dezelfde periode waarin jij de boerderij in Frankrijk kocht, waarop jij en zeker ook lilian, net zo verliefd waren als ik op mijn bouwval.

Overigens toen ik voor de eerste keer met je meeging naar Frankrijk, om onder andere de tekeningen voor de bouwvergunning te maken, trof ik toch ook een soort bouwsel die toch ook wel in de categorie bouwval kan vallen. Ieder die de bovenste foto op de rouwkaart goed heeft gezien zal het daarbij met me eens zijn.

Tevens zal iedereen ook vinden dat wat jij daarvan gemaakt heb meer dan fantastisch is, zoals blijkt uit onderste foto op de rouwkaart. Nog meer respect hiervoor verdien je als we ons realiseren dat je dat geheel samen met Lilian hebt gedaan.

Overigens de poging mijnerzijds om met 4 man daar 6 weken lang de nagenoeg de hele verbouwing te doen werd door jouw weggewimpeld met “Nee lijkt mij geen goed plan, je weet hoe Lilian is”  pingping gebaar. Het grappig is nu nadat ik het zelfde verhaal bij Lilian deed waar Freek niet bij was zei Lilian “Nee … Je weet Freek is een Zeeuw hé”pingping gebaar

De waarheid was natuurlijk dat Jullie helemaal niet geholpen worden want het was jullie ding wat jullie zoveel mogelijk met zijn tweeën wilden doen.

Een andere hobby die we gemeenschappelijk hadden was bridge. Maak u niet ongerust ik ga hier niet in op het spelletje zelf, maar Freek wat hebben wij daar vreselijk genoten van jouw gastvrijheid tijdens het bekende lange weekend bridge in Frankrijk. Jouw genummerde wijnflessen, de vlekkeloze organisatie door Rene van engelen de onverzadigbare dranklust van sommige van ons maar bovenal het ongelooflijke plezier wat we daar dankzij jouw hebben gehad. Uiteraard heeft Lilian ook hierbij haar steentje bijgedragen.

Een andere hobby waar ik niet zoveel mee had komt in de volgende anekdote voor.

In het begin van de Vijverschie heb je nog enige tijd in de boerderij zelf gewoond waarin ook ene Ruud Schultz woonden. De boerderij was nog een enorme bouwval maar we hadden 2 droge plekken gemaakt waar gewoond kon worden. Ruud wilde toen een feest geven omdat hij 50 werd en omdat ik ook weer ongeveer 50 werd deden we dat samen. Aangezien hij Freek natuurlijk ook goed kende, had hij nadrukkelijk mij er van doordrongen dat hij gen line dance wilde op ons feestje. Dat had hij beter niet kunnen zeggen. In de nog vervallen schuur hebben wij samen nog een line dance vloer geïmproviseerd en jawel hoor op het hoogte punt van het feest kwam jij daaraan met de complete line dance groep, het was een groot succes en ook Ruud moest daarna toegeven dat het een hoogtepunt op het feest was geweest.

Freek ik ga je missen, eigenlijk mis ik je al een paar jaar op de bouwvloer, maar tot kort geleden kwam je nog regelmatig langs al was het maar om ons plezierig te verrassen met “koffie loopt?”.

Of we troffen elkaar nog bij bridgehappenings zoals we die regelmatig hadden zo ook bij de voor jouw laatste bridgedrive. Deze bridgedrive was ter ere van de gemeenschappelijke verjaardag van Leonie en mij, en die we op de rotterdamseweg 13 bij mij thuis vierde

Jij kon er gelukkig nog bij zijn. Ik wist toen al hoe je er voor stond en waardeerde het geweldig dat je bij deze bridgedrive nog mee deed.

Vele mensen hebben toen al met jou hun laatste woordje gewisseld . Je bent nog blijven slapen wat ik een eer vond. We zijn toen, nog gewoon wezen doorzakken of er niets aan de hand was, waarbij je nog zei “het maakt volgens mij nu toch niet meer uit.”

Fantastisch was het moment dat ik je naar bed bracht. De volgende ochtend, wel wat aan de late kant, stond je er weer om van het ontbijtje te genieten. Toen jij in de middag vertrok naar het station realiseerde ik mij dat dit de laatste keer was.

Familie en vrienden van Freek, zoals ik al zei we gaan een fantastische lieve man missen.

Ik wil hier toch nog met een oneliner van Freek eindigen.

Het is van alle tijden dat er momenten zijn waarin sommigen dingen niet zo lopen als je wilt.

Freek zei dan altijd “Ach Jos maak je niet druk je bent langer dood als dat je leeft”. Vanaf nu moet ik dat zelf proberen te zeggen.

Freek bedankt voor alles.